Positief eigenwaarde conflict

Er kwam bij ons vorige week een heel mooi inzicht in de workshop de spieren en botten. De spieren en botten gaan over eigenwaarde conflicten. Dus wanneer je niet in jezelf gelooft, vind dat je iets niet kan, niet goed genoeg bent slaat dat in op de spieren en botten.

Een van de deelnemers herkende dit niet in haarzelf maar had ernstige programma’s lopen in haar botten. Zo erg dat ze volledig ingestort is en niet meer kon staan. Enkele rugwervels hadden het gewoon begeven. Zij heeft nooit begrepen waarom dat zou gaan over eigenwaarde aangezien zij altijd heel krachtig was. Ze was juist heel sterk, want ze moest dat zijn om haar ouders te ontzien vanwege het verlies van haar broer.

De overtuiging: ‘Ik moet krachtig zijn, ik ben sterk want mijn ouders hebben mij nodig.’ komt vanuit pijn. Het is eigenlijk het andere uiterste van een negatief eigenwaarde conflict, het is een positief eigenwaarde conflict. Bij eigenwaarde conflicten denken we eigenlijk alleen aan het eigenwaarde die ons schaad in negatieve zin. Maar hoe zit dat dan met een eigenwaarde in positieve zin? Kan dat ook schadelijk zijn?

Wanneer je als kind ziet dat jouw kracht niet de pijn kan oplossen van je ouders zou dat dan een aanleiding kunnen zijn om aan jezelf te twijfelen. En daarvoor in de plaats nog meer je eigenwaarde op de proef stelt om krachtiger te zijn. Ik herken mij hier zelf ook in, ik heb een vergelijkbaar verhaal. In mijn jeugd heb ik last gehad van migraine en hoofdpijnen. Migraine is een ectoderm programma, maar bij mij is er een overeenkomst met een intellectueel eigenwaarde conflict. Ik was de perfecte leerling, super intelligent makkelijk op school, maar dat wilde ik zijn zodat ik het verlies van mijn broertje kon oplossen voor mijn ouders. Dat deed het natuurlijk niet. Kwam mijn hoofdpijn dan doordat ik bij thuiskomst van school zag dat het leren op school niet de pijn van m’n ouders kon oplossen? Het was voor mij zo'n perfect streven naar intelligentie dat een 9,5 mij de nodige tranen kosten omdat ik een foutje had gemaakt. In de middelbare school verdwenen de migraines. Ik was niet langer bang voor een slecht cijfer, een 6 was goed genoeg.

Ik heb altijd naar gestreefd om de pijn van anderen op te lossen met mijn intellect. Daarom ging ik pedagogiek studeren en ben ik mij altijd blijven focussen op hoe je bij de kern van de pijn kan komen. Het is nu een kracht geworden, want ik kan mensen helpen in 1 sessie, of lesgeven in het oplossen van pijn. Nog steeds wanneer mijn hoofd de pijn niet kan oplossen krijg ik hoofdpijn. Dankzij de workshop weet ik nu, dat ik mijzelf dan kan bedanken voor deze prachtige groei die ik heb mogen doormaken. Dat ik nu alleen maar slimmer en verstandiger word dankzij alle uitdagingen die ik nu nog tegen kom.

Dankjewel eigenwaarde conflict je herinnert mij aan de groei die ik heb doorgemaakt!