Krampachtig loslaten

Crystal Helder

Vorige week kreeg ik een update van een consult die we hadden gedaan op de darmproblemen van een cliënt. Al jaren liep ze rond met buikkramp en stoelgang problemen. Voedingsaanpassingen konden deels iets oplossen. Echter de pijn bleef en het stoelgang onderzoek was verontrustend. Niet alleen waren er hoge mate van bacteriën aangetroffen. Ook waren er zorgen over de staat van de darmen. Ze was al bekend met het biologische verloop van de darm programma's door de workshop, echter baarde deze berichtgeving haar toch wel zorgen. Ze kwam bij mij om er achter te komen wat het verhaal van haar darmen is.

We namen het cel verloop van de conflictactieve fase en de oplossingsfase van de darmen weer door. Daardoor kon ze worden gerustgesteld. Grote hoeveelheid bacteriën betekent; veel hulptroepen die klaar staan om te helpen bij de genezingsfase. En de mogelijke diagnoses vallen allemaal onder het doorlopen van de complete helingsfase. Waarna je darmen zichzelf kunnen herstellen. We konden hierna de diepte in gaan met wat haar darmen nu eigenlijk voor haar zijn gaan dragen. Al snel was het duidelijk dat er rondom haar geboorte wat spanning liepen. Het duurde ruim 2 jaar voordat er een eerste conceptie plaats vond. Dat duidt er gelijk al op dat de weg naar vruchtbaarheid niet vrij was bij haar ouders en dus een conflict betreft. Tevens weet deze cliënt dat ze met meerdere zielen in de baarmoeder kwam en slechts als enige mocht leven. We kwamen er door contact te maken met haar fysieke klachten achter waarom dit zo was.

In een visualisatie ontmoette we vanuit de kramp in de buik haar grootouders en ze waren zich elk op hun eigen manier heel druk aan het maken. En dat komt overeen, want haar grootouders keurde de relatie af, contact werd verbroken. En daaruit volgde dan ook een tijdlang het uitblijven van een zwangerschap. Echter toen ze als baby was geboren werd de weg vrij gemaakt voor verzoening. Er is veel werk verricht toen ze in de buik zat, anders had de verzoening niet plaats kunnen vinden. De tijd in de buik heeft zijn resten achter gelaten. In de vorm van het gevoel eenzaam geboren te worden, omdat er meer zielen waren in de baarmoeder. En een onverteerbare ergernissen die tot uiting komen in haar darmen (en de vele sporen) die haar cellen doen herinneren aan het conflict met haar grootouders. Door het zien van dit complete plaatje en de beweging te maken naar dankbaarheid in plaats van frustratie is er ruimte in haar darmen om het helingsproces af te ronden.

Nog geen week later stuurt ze me bericht dat ze van de pijn af is. Ze kan weer haar buik belasten wat ze al lang niet meer kon. Er zijn ook zeker nog restjes voelbaar en daarin mag ze nog verder haar verhaal integreren en omarmen. Wanneer je om je eigen verhaal kan lachen dan ben je geheeld! En dat kost soms best wat verteringstijd.